Termin terapia biorezonansowa (BRT) został stworzony w 1987 na określenie "terapii drganiami własnymi organizmu pacjenta". Jej twórcą jest niemiecki lekarz dr Franz Morell.

W niemieckim Institut für Regulative Medizin opracowano sterowane komputerowo urządzenie do diagnostyki i terapii biorezonansowej pod nazwą BICOM (nazwa powstała od terminu "Bio-Communication").

Seryjne urządzenia produkuje się od 1987r. W 1993 r. pierwsze egzemplarze trafiły do Polski.

Aparat typu BICOM odbiera drgania własne pacjenta poprzez kabel, podobnie jak przy zapisie EKG czy wykresie EEG. W tym celu stosuje się elektrody do dłoni, elektrody do stóp, elektrody rolkowe, elektrody elastyczne, magnetyczne itp. Za pomocą elektrody punktowej zbiera się informacje z określonych punktów bólowych oraz punktów akupunkturowych.

W aparacie znajduje się filtr oddzielający drgania zdrowe od patologicznych czyli chorobowych. Drgania zdrowe wracają do pacjenta w formie wzmocnionej lub osłabionej natomiast drgania chorobowe są elektronicznie odwracane i w tej dopiero formie wprowadzane do organizmu. Wytworzone przeciwdrgania osłabiają drgania patologiczne, niekiedy wygłuszając je zupełnie. W ten sposób korygowane są błędne procesy regulacyjne.

Każdorazowe nastawienie aparatu przygotowuje osoba prowadząca terapię.
NIE ZAWSZE PODCZAS TERAPII COŚ SIĘ ODCZUWA.
Możliwe jest Jednak lekkie uczucie ciepła czy ciągnięcie, szczególnie w tych miejscach, które nie są zdrowe. Mogą odezwać się stare ogniska (nie wyleczone zapalenia), np. zęby czy blizny. Dlatego rzeczą bardzo ważną jest podzielenie się swoimi spostrzeżeniami z terapeutą lub jego asystentem jeszcze podczas trwania terapii lub zaraz po jej zakończeniu. Symptomy występujące w domu należy zanotować i następnie przedstawić je podczas kolejnego seansu leczniczego.